Ο Μύθος Του Μίνωα και Της Πασιφάης

΄Όπως σε όλους είναι γνωστό ο Δίας μεγάλωσε στη Κρήτη « εν αγνοία» του πατέρα του Κρόνου. Εκεί αποβιβάστηκε επίσης τότε που απήγαγε από τις ακτές της Συρίας την ωραία Ευρώπη έχοντας μεταμορφωθεί σε ταύρο. Από τον κυρίαρχο του Ολύμπου η Ευρώπη απέκτησε τρεις γιους: Τον Μίνωα, τον Ροδάμανθο και τον Σαρπηδόνα. Τους υιοθέτησε και τους ανέθρεψε ο βασιλιάς της Κρήτης που παντρεύτηκε την μητέρα τους. Όταν όμως μεγάλωσαν ( κατά τον Απολλόδωρο) μάλωσαν μεταξύ τους αφορμή ενός ωραίου νέου, του Μίλητου, που ήταν γιος του Απόλλωνα και της Αρείας. Ο νέος προτίμησε το Σαρπηδόνα ο Μίνωας όμως πήρε τα όπλα, τους νίκησε και τους ανάγκασε να φύγουν.

Όταν πέθανε ο Αστέριος, ο Μίνωας θέλησε να πάρει το θρόνο του μα οι Κρητικοί δεν δέχτηκαν να τον κάνουν βασιλιά τους. Τότε αυτός τους είπε ότι οι θεοί τον είχαν διαλέξει γιαυτή τη θέση και για να τους το αποδείξει πρόσθεσε πως θα του δώσουν επίσης και ότι άλλο τους ζητήσει. Έκανε μια θυσία στον Ποσειδώνα και τον παρακάλεσε να βγει από την θάλασσα ένας ταύρος δίνοντας του την υπόσχεση πως θα τον θυσίαζε. Ο Ποσειδώνας πράγματι του έστειλε τον ταύρο να βοσκήσει στα λιβάδια και στην θέση του θυσίασε ένα άλλο. Αυτή η αθέτηση όμως του λόγου του επρόκειτο να έχει για τον Μίνωα τρομερές συνέπειες. Είχε παντρευτεί την Πασιφάη, κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας ή Πέρσας, αδελφή του Αιήτη και της Κίρκης. Η Πασιφάη ερωτεύτηκε παράφορα το ταύρο που δεν θέλησε να θυσιάσει ο Μίνωας και το πάθος αυτό που της ενέπνευσε η Αφροδίτη ο Οβίδιος και ο Βιργίλιος το περιγράφουν παράφορο. Ο Απολλόδωρος αφηγείται πως κατόρθωσε η Πασιφάη να ικανοποιήσει τη φρικτή της επιθυμία:

«Ο Δαίδαλος κατασκεύασε μια αγελάδα με ξύλο κούφιο από μέσα, την οποία έβαλαν πάνω σε ρόδες και την έντυσαν με το τομάρι μιας νεοσφαγμένης αγελάδας. Κατόπιν την έβαλαν σε ένα μέρος όπου έβοσκε συνήθως ο ταύρος και είπε στην Πασιφάη να μπει στην κούφια αγελάδα. Όταν την πλησίασε ο ταύρος συνουσιάστηκε μαζί της σαν να ήταν πραγματική αγελάδα και από την ένωση αυτή η Πασιφάη απέκτησε τον Αστέριο που τον είπαν και Μινώταυρο και είχε κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου.»

Η Πασιφάη κρατώντας στην αγκαλιά της το μικρό Μινώταυρο.

Στον μύθο του Θησέα γίνεται λόγος για τον Αθηναίο ήρωα που κατάφερε να νικήσει χάρη στην βοήθεια της Αριάδνης, της κόρης του Μίνωα, αυτό το τέρας. Λέγεται όμως πως η Πασιαφάη είχε αποκτήσει επίσης μαζί με τον Μίνωα και τέσσερις γιους: Τον Ανδρόγεω, τον Δευκαλίωνα, τον Γλαύκο και τον Κατρέα καθώς ακόμα και τέσσερις κόρες: Την Ακάλη, την Αριάδνη, τη Φαίδρα, και την Ξενοδίκη. Ο θάνατος όμως του Ανδρόγεω έγινε αιτία που υποχρεώθηκαν οι Αθηναίοι να στέλνουν κάθε χρόνο στην Κρήτη εφτά νέους και εφτά νέες για να τους τρώει ο Μινώταυρος.

Έχοντας έρθει στην Αθήνα για να πάρει μέρος στα Παναθήναια, ο γιος του Μίνωα, νίκησε όλους τους αντιπάλους του στα διάφορα αγωνίσματα που έγιναν τότε. Ο θρίαμβος του προκάλεσε το φθόνο των Αθηναίων κι ο βασιλιάς τους Αιγέας έστειλε τον Ανδρόγεω να τα βάλει με τον ταύρο του Μαραθώνα κι ο ταύρος σκότωσε τον Ανδρόγεω. Ο πατέρας του Μίνωας έμαθε τον θάνατο του την ώρα που θυσίαζε στις Χάριτες στο νησί της Πάρου και για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου του αποβιβάστηκε αμέσως στην Ελλάδα. Πριν πολιορκήσει όμως την Αθήνα επιτέθηκε εναντίον των Μεγαρέων που είχαν επικεφαλής τους το βασιλιά τους Νίσο. Είχε όμως μια κόρη ο βασιλιάς αυτός που την έλεγαν Σκύλλα κι αυτή ερωτεύτηκε παράφορα τον Μίνωα. 

Για να επισπεύσει λοιπόν τη νίκη του βασιλιά της Κρήτης, η Σκύλλα έκοψε μια τρίχα με χρώμα πορφυρό που είχε στην μέση ου κρανίου ο πατέρας της κι από την οποία κατά τον μύθο κρεμόταν η ζωή του. Ο Νισός πέθανε, ο Μίνωας κυρίευσε τη πόλη των Μεγαρέων και η Σκύλλα όμως που περίμενε να ανταμειφθεί, τιμωρήθηκε αντίθετα για την προδοσία της με τον χειρότερο τρόπο. Ο Μίνωας την έδεσε στην άκρη του καραβιού του την ώα που ξεκίναγε για να συνεχίσει το ταξίδι του ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή την έριξε στην θάλασσα. Τα κύματα ξέρασαν το κουφάρι της στην ακτή κοντά στην Ερμιόνη και το έφαγαν τα θαλασσοπούλια.

Μετά την κατάληψη των Μεγάρων ο Μίνωας πολιόρκησε και την Αθήνα. Η πολιορκία όμως τραβούσε σε μάκρος και γιαυτό ο βασιλιάς της Κρήτης επικαλέστηκε τον Δία να εκδικηθεί τους Αθηναίους. Ο Δίας τον άκουσε κι έπεσε στην πόλη λοιμός και λιμός και οι Αθηναίοι υπακούοντας σε ένα παλιό χρησμό θυσίασαν πάνω στο τάφο του Κύκλωπα. Γεραίστου τις κόρες του Υάκινθου Ανθηϊδα, Αίγληϊδα, Λυταία και Ορθαία. Η θυσία όμως αυτή δεν του ανακούφισε καθόλου και ρώτησαν πάλι το μαντείο τι έπρεπε να κάνουν. Η απάντηση ήταν να δώσουν στον Μίνωα ότι κι αν τους ζητούσε. ( Έγινε αναφορά παραπάνω για το τι ακριβώς επέβαλε ο Μίνωας και για το ότι ο Θησέας ήταν εκείνος που έθεσε τέρμα σε αυτή τη φρικτή δουλεία.)

Ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου

Ο φημισμένος λαβύρινθος όπου σύμφωνα με τον μύθο ήταν κλεισμένος ο Μινώταυρος, ανακαλύφτηκε από τον Άγγλο αρχαιολόγο σερ Άρθουρ Έβανς στις αρχές του αιώνα που πέρασε, τότε που έκανε τις ανασκαφές στην Κνωσό.

Το όνομα λαβύρινθος παράγεται από την λέξη «Labrus» που στην γλώσσα της Καρίας σημαίνει πέλεκυς κι έτσι ο λαβύρινθος της Κρήτης ήταν το ιερό του πελέκεως..

Επιμέλεια κειμένου Ρίκη Ματαλλιωτάκη

Δημοσιεύθηκε στο cretablog.gr